تکنیک های پرورش قارچ دکمه ای

پرورش طبیعی:

در گذشته و زمان های قدیم قارچ را با توجه شرایط آب و هوایی پرورش میدادند . به این صورت که محیط هایی که آب و هوای مرطوب داشتند اقدام به تولید قارچ میکردند. ولی با گذشت زمان تولیدات قارچ نیز پیشرفت کرد و از حالت طبیعی به گلخانه ای تبدیل شد و قارچ در هر محیطی بدون توجه به شرایط اقلیمی ، پرورش داده میشود. اما هنوز هم هستند افرادی که به روش طبیعی قارچ تولید میکنند که بیشتر این افراد در روستاها و بدون تجهیزات پرورش قارچ هستند.

اما قارچی که به این روش تولید میشود با قارچ های گلخانه ای متفاوت است .مثلا کاشت قارچ دکمه ای فقط به صورت گلخانه ایست. اولین قارچ دکمه ای که تولید شد در کوه های آهک در نزدیکی پاریس بود که شرایط آب و هوایی مرطوب و مناسبی داشت.

شرایط محیطی پرورش قارچ :

میزان حقیقی تبخیر ، غلظت دی اکسید کربن و گرما با توجه به سه فاکتور سرعت هوا را روی بستر ،حجم هوا و شرایط آب و هوایی بیرون سالن تعیین می گردد.
در طی زمستان معمولا” رطوبت نسبی بیشتری خارج شده ودر نتیجه میزان رطوبت نسبی کاهش یافته و ممکن است دهیدارته شدن اتفاق بیافتد. به همین دلیل میزان تهویه براساس داشتن غلظت بیشتر دی اکسید کربن تعیین می شودکه این امر سبب کمتر مصرف شدن انرژی خواهد شدزیرانیاز به تهویه هوا کمتر خواهد بود. در بهار و تابستان خروج رطوبت نسبی از سالن پرورش بدلیل بالاتر بودن رطوبت نسبی محیط بیرونی کمی مشکل تر است که در صورت درست انجام نشدن آن میزان تبخیر از بستر رشد نیز کاهش می یابد. در این مرحله میزان تهویه به جای اینکه با توجه به میزان دی اکسید سالن صورت بگیرد با توجه به رطوبت نسبی انجام می پذیرد.
به ازای هر یک درجه افزایش دمای کمپوست میزان تهویه باید به به میزان 20 درصد افزایش یابد و در این مرحله نباید چندان به میزان تولید رطوبت در سالن پرورش وآب و هوای بیرون تکیه کرد زیرا در این صورت احتمال ایجاد مشکل در تبخیر از سطح بستر رشد بیشتر می شود.

0.1 % = حداقل غلظت CO2
0.15 % = حداکثر غلظت CO2
87 % = رطوبت نسبی مورد نیاز

تا زمانی که غلظت دی اکسید کربن در این محدوده است رطوبت نسبی بدرستی در محدوده مورد نیاز کنترل می شود

زمان شروع رشد و نمو اندام زایشی بسته به دوره باردهی متفاوت می باشد و هرچه قارچ ها دارای همزمانی بیشتری در رشد و نمو باشند میزان تبخیر اولیه بیشتر خواهد شد.در صورتی که تعداد کلاهک های ایجاد شده زیاد باشد با بالا بردن رطوبت نسبی و غلظت دی اکسید کربن و کاهش جریان هوا می توان رشد و نمو تعدادی از قارچ ها را محدود کرد.در صورتی که تشکیل میوه ها بصورت غیریکنواخت و غیر همزمان باشد دور ه باردهی طولانی تر شده و میزان تبخیر راباید در مدت ته سنجاقی شدن به صورت مصنو عی افزایش داد.
تحت شرایط ایده آل تعداد کافی قارچ تشکیل شده و سپس به تدریج و در شرایط مناسب رشد می کنند و در نتیجه این امر کیفیت قارچ های تولیدی افزایش می یابد.
دوره انتقالی از مرحله ته سنجاقی قارچ به تشکیل اندام باردهی تقریبا” 7 روز پس از آغاز سرمادهی طول می کشد و این مرحله حساس ترین قسمت پرورش قارچ است . بزرگترین و مهمترین مشکل که در این مرحله ممکن است ایجاد شود کم بودن میزان فعالیت در کمپوست است که سبب اختلال در تبخیر آب شده ، رشد قارچ را به تاخیر می اندازد. و حتی در صورت شدت می تواند سبب توقف رشد قارچ ها گردد.در صورت طولانی شدن این دوره ممکن است اندام های زایشی از بین بروند.
در این مرحله باید تمام تکنیک های پرورش قارچ را برای انجام تبخیر و در نتیجه تسریع رشد قارچ ها با حداکثر سرعت ممکنه به کار گرفت و شرایط محیطی سالن نیز باید بصورت قابل توجهی تغییر کند . در صورت مواجه با دو مشکل بد شامل رشد و نمو نامناسب اندام زایشی یا نوسان شدید عوامل محیطی ، باید عامل بدی را که ضرر و خسارت کمتری را دارد انتخاب کنید.
روش های اورژانسی برای تحریک رشد قارچ و افزایش تبخیر عبارتند از :
• افزایش تهویه و جریان هوا که ممکن است با دهیدارته شدن باشد. ایراد دیگر این روش آن است که میزان فعالیت کمپوست را کاهش می دهدو همچنین می تواند سبب خشک شدن قارچ ها و خاک پوششی گردد. برای جلوگیری از خشک شدن ( دهیدارته شدن) می توان آب پاشی را به میزان 0.5 لیتر بر متر مربع انجام داد.
• برای افزایش دمای کمپوست باید دمای هوا را بصورت موقتی افزایش داد که گرمادهی نامیده می شود هدف از این کار ایجاد تفاوت دمای بیشتر بین هوا و کمپوست می باشد.