رافلینگ (Ruffling)

برای سالهای متمادی رافلینگ خاک پوششی قارچ به دلیل ککینگ، به فراموشی سپرده شده بود. مع ذالک امروزه تعداد قابل توجهی از قارچ کاران جهت شل کردن خاک پوششی، بعد از رشد میسلیوم در بستر، از رافلینگ استفاده می کنند. رافلینگ هنوز هم توصیه می شود، به شرط آنکه برنامه رشدی میسلیوم و کیفیت خاک مد نظر قرار بگیرد. هدف از انجام رافلینگ این است که ساختمان خاک پوششی به طریقی بهبود یابد که موجب تبادل بهتر دی اکسید کربن، اکسیژن و گرما شود تا میسلیوم قارچ بتواند در خاک پوششی به صورت یکنواخت رشد کند. رافلینگ در روز چهارم تا پنجم بعد از خاکدهی تا عمق یک سانتی متر مانده به سطح کمپوست قارچ انجام می شود. البته رافلینگ یا دستورزی خاک پوششی جهت بهبود ساختمان آن ضروری است، ولی به هدف تولید کننده قارچ، کیفیت خاک پوششی و میزان رطوبت آن بستگی دارد.

در بسیاری از واحدهای تولیدی، رافلینگ به صورت مکانیزه به عنوان یک روش استاندارد انجام می شود. در این مزارع، خاک پوششی در موقع پر کردن سالن با کمپوست فاز 3 بسته به کیفیت خاک به صورت خفیف یا شدید ککینگ نیز می شود.
گرچه ککینگ با هدف صرفه جویی در زمان انجام می شود، ولی بیشتر مواقع موجب بهبود رشد یکنواخت میسلیوم در خاک نیز می شود. عموما خاکهای پوششی سنگین نسبت به خاکهای پوششی سبک، به صورت شدیدتری ککینگ می شوند. دقت کنید وقتی خاک پوششی خیلی مرطوب باشد، ککینگ سبک (استفاده از مقدار کم کمپوست مرحله آخر فاز 3) موجب بی نظمی رشد میسلیوم در خاک می شود. در این شرایط رافلینگ عمیق ضروری است.
ککینگ بیش از حد معمولا باعث رشد بسیار زیاد میسلیوم در خاک پوششی در مدت زمان کوتاهی خواهد شد. در شرایطی که رطوبت خاک پوششی کمتر باشد یا تولید کننده دیر به خاک آب بدهد، این تاثیر بیشتر خواهد شد. واضح است که رافلینگ این نوع خاک تاثیر منفی دارد، چون سبب تولید میسلیوم بیشتری در خاک پوششی می شود. رشد بیش از حد میسلیوم در خاک پوششی اصلا خوب نیست چون مانع از نفوذ آب و تبادلات گازی می شود. البته واضح است که کیفیت کمپوست نیز بر روی سرعت رشد میسلیوم تاثیر دارد.
از طرفی واحدهای مکانیزه ای هستند که امروزه از رافلینگ استفاده نمی کنند. یکی از دلایل حذف رافلینگ ممکن است برنامه چهار هفته ای کشت باشد که زمانی برای رافلینگ و بازگرد (recovery) میسلیوم باقی نمی گذارد.
تولید کننده هایی هستند که تمایل دارند تعداد قارچ بیشتری با اندازه های کوچک تر در فلاش اول برداشت کنند. در این صورت نباید رافلینگ کنند چون برای داشتن قارچهای زیاد و کوچک، سطح خاک بایستی نسبتا صاف باشد.
مشکل رافلینگ کردن خاک پوششی مرطوب این است که سطح خاک خیلی ناهموار گردیده در نتیجه موجب رشد نامنظم میسلیوم می شود. در این سطوح ناهموار قارچها بیشتر به صورت خوشه ای ظاهر می شوند که صفت خوبی نیست.
در مجموع می توان گفت بسته به میزان رطوبت خاک، سنگینی آن، تمایل تولید کننده به قارچ درشت و یا ریز و اینکه خاک پوششی ککینگ شده است یا نه، توصیه به رافلینگ فرق می کند. رافلینگ در مجموع باعث تاخیر در زمان میوه دهی قارچ می شود و باعث کاهش تعداد قارچ در واحد سطح ، ولی قارچهایی با جثه بزرگترمی شود. دلیل اینکه تجربیات در مورد رافلینگ متفاوت است، عوامل زیادی است که روی نتیجه آن تاثیر می گذرند.